Een zebrapad voor koeien en paardendinsdag 09 september 2008 OOIJ - Staatsbosbeheer heeft een mooie ochtend uitgekozen om bij Tiengeboden wildroosters in de Ooijse Bandijk te leggen.
De gevolgen laten zich raden: klûnende skaters, wiebelende fietsers en nieuwsgierige wandelaars. Opzichter Theo Wijers helpt ze af en toe een handje bij de twee gapende gaten die in de weg zijn geslagen.
De korte overlast is voor een goed doel. De dijk ligt namelijk als een keiharde grens tussen twee juwelen van natuurgebieden in. Daardoor kunnen de Galloway-runderen en Konikpaarden in de Groenlanden, het ene pareltje, niet naar de Oude Waal lopen: het andere diamantje aan de overkant.
Daarom gaat op 3 oktober het nieuwe zebrapad voor de dieren open. Dat gaat heel officieel, met burgemeesters en andere hoogwaardigheidsbekleders erbij. Want de passage is het eerste zichtbare resultaat van een hele trits aan maatregelen die van het hele poldergebied, van Nijmeegse stadswaard tot aan de Millingerwaard, één aaneengesloten gebied voor mens en dier moet gaan maken.
De roosters zorgen ervoor dat de dieren netjes op één plek oversteken, zonder dat ze over de dijk meteen over de weg naar de stad banjeren. Duizenden kuubs extra zand zorgen ervoor dat hun hoeven de dijk niet vertrappen.
Omdat het aan gene zijde van de dijk weleens heel snel nat wil worden, wordt de Vlietberg (waar ze nu de steenfabriek saneren) ingericht als natuurlijke vluchthaven. Daar is het wel een dagje voor ze uit te houden, zegt Wijers. "Maar als het water echt zo langdurig hoog komt als in, bijvoorbeeld, 1995, dan brengen we de dieren van tevoren naar De Groenlanden toe."
Wijers steekt de loftrompet over de Oude Waal. Een 'laag-dynamisch' gebied is het, wat betekent dat het niet met élke fluctuatie van het rivierwater te maken krijgt. "Dat geeft riet (moeras), natte graslanden en stroomdalflora de kans. Als ik een citroenkwikstaart was, zoals ze die hier laatst hebben gespot, zou ik hier ook komen. Het lijkt hier een beetje op de zeggemoerassen in Rusland."
Wijers loopt naar de grijze betonnen bakken die straks met een kraan in de gaten komen te liggen. Die zijn zó gemaakt dat de dieren de diepte niet kunnen inschatten: nóg een reden om er geen sprong over te wagen. In de bakken komen amfibieëntrappen, voor het geval die dieren erin gevangen raken. Bovendien stroomt water direct weg. Klein grut overstekend grut moet er immers niet in verdrinken.
